2019 - Burgen

Je zou in feite kunnen stellen dat de reis naar de Moezel in 2019 een jubileumversie was.
Het was namelijk de tiende motortrip van wat als "de Zazawies" begon.
De moezel was (en is nog steeds) een prachtige omgeving om met de motor te toeren, en het is niet echt ver van onze heimat.
Ons doel was Hotel WALDECK te Burgen, dat gaf toen een mooi “angebote” waar wij konden van profiteren.
Van zondag tot en met donderdag konden we daar halfpension logeren voor de prachtige prijs van 179€.
Op 26 mei van dat jaar vertrokken we te Hamme en pikten Pierre op aan de E40.
En dan ging het via secundaire wegen door de Eifel.
We passeerden het Holzmaar en het Pulvermaar.
Het Holzmaar is een minder bekend, klein kratermeer in de Duitse Vulkaaneifel. In tegenstelling tot andere maren mag er in dit maar niet gezwommen worden want het is een natuurgebied. Wel kan je in het Holzmaar rustig vissen en prachtige wandelingen maken, waar we geen tijd voor hadden natuurlijk.
Het Pulvermaar is één van de mooiste meren in de Eifel. Zeker dus de moeite waard om te gaan bekijken, wat we trouwens ook al deden in 2015.
Het Pulvermaar is één van de vele meren in de Eifel, specifiek in de Vulkaaneifel, die zijn ontstaan tijdens de periode dat dit gedeelte van de Eifel nog een vulkanisch actief gebied was. Wanneer je bij het Pulvermaar komt dan zul je zien hoe prachtig het meer met zijn diepblauwe kleur en de omgeving is.
Er staat ook aan het meer een “Imbiss” waar ze heerlijke curryworsten verkopen.
Net voorbij de Eifel ligt de Moezel
(Duits: Mosel, Frans: Moselle, Luxemburgs: Musel).



Dat is een rivier in Frankrijk, Luxemburg en Duitsland (deelstaten Saarland en Rijnland-Palts).
Via de Our en de Sûre wateren ook stukken van België af in de Moezel en Rijn.
De Moezel ontspringt bij de Col de Bussang in de Vogezen op 735 meter hoogte (ah ja, dat kennen we nog van onze eerste reis).
Ze mondt na 544 kilometer bij Koblenz uit in de Rijn, aan de Deutschen Eck.
Burgen am Mosel (onze verblijfplaats) is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van de Landkreis Mayen-Koblenz. Burgen ligt aan de monding van de Baybach (te zien vanaf de Baybachstrasse, waar wij logeren) in de Moezel en telt 713 inwoners.
De tweede dag deden we een rondrit doorheen de Nahe wijnstreek. Dat is een Duitse wijnbouwstreek gelegen aan de gelijknamige rivier de Nahe, die vanuit het zuiden bij de stad Bingen in de Rijn uitmondt.
Tegenwoordig wordt het als één Bereich (district) aangeduid, die onderverdeeld is in 7 Grosslagen en die op hun beurt weer verdeeld worden in totaal 328 wijngaarden.
In 2008 besloeg het wijnareaal ongeveer 4155 hectare, voor driekwart beplant met witte druiven, waaronder 27,3% Riesling, 13,4% Müller-Thurgau, 6,5% Silvaner. Het resterende kwart is beplant met blauwe druiven waaronder 10,8% Dornfelder, 5,9% Spätburgunder en 2,6% Blauwe Portugieser.
Kortom een streek om eens een wijntje te proeven, ware het niet dat we met de motorfiets op toer waren…



Van daaruit reden we naar Odernheim am Glan.
De Glan is een riviertje dat uitmondt in de Nahe. Odernheim is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van de Landkreis Bad Kreuznach. Odernheim am Glan telt 1.687 inwoners.
Uiteindelijk reden we via de Rijn (Duits: Rhein, Frans: Rhin, in het Nederlands vroeger ook: Rhijn) die met 1.233 kilometer een van de langere rivieren van Europa is. 800 kilometer ervan ligt in Duitsland, waar ook het grootste deel van het stroomgebied (120.000 van de 185.000 km²) ligt. Uiteindelijk mondt de Rijn uit in de Noordzee. Wij passeerden de eerste keer de Rijn in Bingen, daar waar de Nahe in de Rijn uitmond. Bingen is een lieflijk plaatsje met allerlei bezienswaardigheden zoals het Klooster Rupertsberg, de Rochuskapel en de burcht Klopp in de buurt.
Dag reden we door Bremberg, dat slechts 276 inwoners telt en waar er dus niet veel over te zeggen valt. Maar toen deden we Koblenz aan.
Een stad met 114.000 inwoners!
Op het punt waar Rijn en Moezel samenkomen bevindt zich het Deutsches Eck met een groot monument dat ter ere van keizer Wilhelm I werd opgericht en waar sinds 1993 een replica van zijn in 1945 verwoeste ruiterstandbeeld staat.
De naam van dit monument gaat overigens terug op de Duitse Orde, de kruisridderorde die sinds eeuwen op deze plaats bezittingen had.
In het, nog intacte, Deutschherrenhaus van deze orde bevindt zich een museum voor hedendaagse Franse kunst, het Ludwig Museum im Deutschherrenhaus.
Op de rechteroever van de Rijn ligt het fort Ehrenbreitstein, ooit na Gibraltar de grootste rotsvesting van Europa. Aan de voet van de vesting bevindt zich het Mutter-Beethoven-Haus, het huis waarin de moeder van de componist Ludwig van Beethoven werd geboren, nu een museum gewijd aan de componist, zijn jeugdvrienden uit Koblenz en het hofleven aldaar.
Van de vele bruggen in Koblenz dateert de oudste, de Balduinbrug over de Moezel, uit de 14e eeuw. Van een brug over de Rijn die de Romeinen hier in de 1e eeuw v.Chr. hadden gebouwd, zijn resten teruggevonden.
De vierde dag hadden we een rit die ons enorm veel liet flirten met de Moezel en zijn omstreken.
Enkele “bergritjes” met bijbehorende verzichten waren ons deel.



We reden door Morbach, dat deel uitmaakt van de Landkreis Bernkastel-Wittlich. Morbach telt 10.517 inwoners.
Door dan naar Brem via een echte “kronkelweg” naar beneden. We hadden daar een prachtig zicht op de Moezelvallei omdat de Moezel daar een grote bocht maakt (van 180°).
De laatste dag ging het huiswaarts. Maar niet zonder te passeren aan Kamp Vogelsang (waar enkele leden mooie herinneringen aan hebben).
Op 30 januari 1933 werd een zekere Adolf Hitler Rijkskanselier. Hitler wou stante pede opleidingskampen voor de leden van zijn partij, de NSDAP – Nationalsozialistischen Deutschen Arbeiterpartei), en Dr Ley, de Reichsorganisationsleiter, nam dit idee van Hitler over en plande de bouw van 4 opleidingscentra, waar toekomstige politieke leiders zouden opgeleid worden om het Derde Rijk te dienen.
Eén van die centra was Kamp Vogelsang. Het ontwerpen werd dadelijk gestart en de bouw startte in 1934 en twee jaar later werd Vogelsang in gebruik genomen.
Toen Duitsland in 1945 serieus op zijn billen had gekregen, ging het kamp over in Amerikaanse, en vanaf 1946 in Britse handen.
Zij beheerden het kamp tot 1950. De Britse Kampcommandant Lt.Col Blair Oliphant droeg het Kamp Vogelsang over aan de Belgische commandant Alexandre Cloetens op 01 april 1950, en dat was geen aprilgrap!
Tijdens de jaren tachtig waren Peter, Pierre en Frankie hier zelfs regelmatige bezoekers!
De Belgen beheerden het Kamp Vogelsang tot 01 januari 2006. Zij droegen het kamp over aan de Duitse overheid.
Sinds 2006 ontwikkelt zich hier een nieuwe plaats: Vogelsang IP als “Internationale Plaats” voor tolerantie, diversiteit en een vredig samenleven.